Επέτειος θανάτου Λόρδου Μπάιρον

Μνημόσυνο στον μεγάλο ρομαντικό ποιητή με μια μετάφραση του ποιήματος του, She walks in beauty.

She walks in beauty, like the night
Of cloudless climes and starry skies;
And all that’s best of dark and bright
Meet in her aspect and her eyes;
Thus mellowed to that tender light
Which heaven to gaudy day denies.

One shade the more, one ray the less,
Had half impaired the nameless grace
Which waves in every raven tress,
Or softly lightens o’er her face;
Where thoughts serenely sweet express,
How pure, how dear their dwelling-place.

And on that cheek, and o’er that brow,
So soft, so calm, yet eloquent,
The smiles that win, the tints that glow,
But tell of days in goodness spent,
A mind at peace with all below,
A heart whose love is innocent!

Βαδίζει όμορφη σαν τη νύχτα
Ανέφελων κλιμάτων κι έναστρων ουρανών.
Κι ό,τι καλύτερο από σκοτάδι και λάμψη
Στην όψη και τα μάτια της σμίγει
Ημερεμένο στο απαλό το φως
Που ο ουρανός αρνιέται στην φανταχτερή τη μέρα.

Μια σκιά συν, μια ακτίνα πλην,
Θα ελάττωναν την απερίγραπτη χάρη
Που κυματίζει σε κάθε μαύρο βόστρυχο,            Ή απαλά το πρόσωπό απαυγάζει, 
Όπου σκέψεις γαλήνιες και γλυκές μαρτυρούν
Πόσο άμωμη, πόσο προσφιλής η κατοικία τους.

Και στο μάγουλο, και πάνω από το τόσο απαλό, ήρεμο μα λαλίστατο μέτωπο, Χαμόγελα που κερδίζουν, αποχρώσεις που λάμπουν,
Και μαρτυρούν μέρες σε καλοσύνη ξοδεμένες,
Νου σ’ ειρήνη με τα κάτω,
Καρδιά μ’ αγάπη αθώα!